I dostał. Bo o skrajnej prawicy. Taki sam, ale o skrajnej lewicy, nawet nie dostał by nominacji. Hollywood kolejny raz obnaża swoją neomarksistowską twarz XD

Jak pokazuje wojna w Ukrainie skrajnej prawicy (bo taka jest Rosja) trzeba się bardzo bać.

Skrajnej lewicy też, wystarczy zerknąć nieco bardziej na zachód ;)

Po co wkręcasz się w wyimaginowane zagrożenie, gdy realne stoi u naszych wschodnich bram? Rozumiem, że masz określone poglądy, ale w obliczu tak strasznych wydarzeń dobrze je zweryfikować.

Wyimaginowane? A wiesz co dzieje się na zachodzie ;) ? Coraz powszechniejsza cenzura i ograniczanie swobody wypowiedzi, pod wzniosłymi hasłami walki z mową nienawiści. Do tego, dochodzi jeszcze tęczowy terror środowisk LGBTQ+. W krajach progresywnego zachodu, można zostać oskarzonym o dyskryminację z naprawdę absurdalnego powodu.

- Pierwszy przykład z brzegu, konduktor jednego z pociągów w Londynie, wszedł do przedziału witając się z pasażerami "Dzień dobry, panie i panowie" a siedzący tam osobnik, który uroił sobie, że nie ma żadnej płci, poczuł się strasznie urażony i złożył na niego skargę XD

https://www.news18.com/news/buzz/london-railways-apology-to-queer-passenger-for- greeting-ladies-and-gentlemen-starts-row-on-twitter-3738935.html

- Dodajmy do tego jeszcze przypadek walijskiej aktywistki Jennifer Swayne, którą zamknięto w areszcie a teraz grozi jej sprawa sądowa, bo protestowała przeciwko umieszczaniu w kobiecych więzieniach przestępców seksualnych, którzy zadeklarowali żeńską płeć. XD

https://www.thetimes.co.uk/article/police-seize-anti-trans-book-from-activist-je nnifer-swayne-in-raid-on-home-t7n20qbv6

To nie są wyimaginowane zagrożenia koleżanko. To dzieje teraz w realu. Mamy dwa faszyzmy, jeden idzie od wschodu. Drugi, ten zachodni, który uważasz za zmyślony, szerzy się niosąc na sztandarach slogany o równości i tolerancji.

Zaprezentował Pan modelowy przykład symetryzmu w którym prawda zawsze leży po środku. Otóż nie. Prawda leży tam gdzie leży. Wstrząsające te przykłady. Z pewnością równoważą ofiary rosyjskiej agresji na Ukrainę.

A umiesz czytać ze zrozumieniem? Bo równoważni nigdzie nie ma, zwłaszcza że w poście wyraźnie określiłem różnicę między obecnym totalitaryzmem wschodnim i zachodnim.

Tę równoważnię widać w proporcjach. Przypomina to sytuację w której np. majętny celebryta zabiera głos w sprawie głodujących dzieci i po zadeklarowaniu na wstępie, że jest tym faktem ogromnie wstrząśnięty dalszą część swojej wypowiedzi poświęca na przestawianie problemów i zagrożeń (bynajmniej nie wyimaginowanych) z jakimi sam się spotyka, będąc następnie zaskoczonym oskarżeniami o niestosowność swoich słów.

Myślę, że Pani Agatonik zdaje sobie sprawę z zagrożeń płynących z Zachodu lecz wychodzi z założenia, że nie szkoda róż gdy płoną lasy.

Piszesz o terrorze środowiska LGBTQ+ i wymieniasz dwie sytuacja, w której nikomu nic się nie stało, ciekaw zatem jestem, jak nazwiesz ataki terrorystyczne, w których giną ludzie w tym dzieci. Co ważne najbardziej zagrożonymi państwami na ataki terrorystyczne azjatyckie, arabskie gdzie akurat środowiska LGBTQ+ są faktycznie terroryzowane. Natomiast w Europie to skrajna prawica doprowadziła do wzrostu ataków terrorystycznych.

https://www.gov.pl/web/rcb/terroryzm-nadal-powaznym-zagrozen...

https://oko.press/zachod-ma-nowy-problem-terror-skrajnej-pra...

Ten film był idealnie skrojony pod Oscara, dlatego wygrał z dużo lepszą konkurencją. Sukienka, Ala Kachuu i nawet On my mind były scenariuszowo i tematycznie dużo ciekawsze, jednak przedstawiały mniej popularne, choć realne problemy. Nie obchodzi mnie wojenka między "lewicą" i "prawicą", a tutaj widzę kolejny front, gdzie największymi przegranymi są bardzo dobre krótkometrażówki.

Gdyby wygrał Ala Kachuu też bym się nie obraziła. Sukienka mnie niestety nie urzekła - zbyt powierzchownie potraktowany temat.

Powiedziałbym, że wręcz przeciwnie. Ala Kachuu pokazuje skrajny przykład małżeństw aranżowanych. The Long Goodbye jest abstrakcyjne i na szczęście nierealne w zachodnich społeczeństwach, za to Sukienka przedstawia ciężki i często ignorowany temat samotności ludzi z różnego typu dysfunkcjami.

Gdyby jeszcze film pogłębił temat, to bym się z Tobą zgodziła. Skoncentrowano się na jednej sferze życia, przedstawiono bohaterkę jako naiwną kobietę. I nieważne, czy jest niskorosła, czy ma wzrost "normalny" - frustracja przy takim sposobie poszukiwania bliskości kończy się tym samym. Rozczarowaniem.

Sukienka jest sztampowym dramatem, w którym wszyscy faceci to najgorsze potwory, a kobiety mają gołębie serca. To, że ten poprawny politycznie przeciętniak nie siegnął po Oscara to akurat sukces Akademii. Gdyby nie szablonowa struktura i ta durna poprawność to byłby to fajny film, bo temat poważny i aktorka zagrała super.